Hieronder vind je een impressie van de gezinsviering op missiezondag, in enkele momenten samengevat.
Bijschriften van de foto's vind je telkens onder de foto. Je kunt de foto's vergroten door er op te klikken.
Dankjulliewel aan de mensen die vierden, en aan ieder die de viering mee mogelijk maakte.
De foto’s zijn van verschillende fotografen.
Het bedrag dat werd omgehaald ten voordele van de wereldwijde missiewerking Missio is 752 euro. Een mooi teken van solidariteit.
Voor de viering oefenden we met wie een beetje vroeger was gekomen de liederen. Omwille van missiezondag en de klemtoon op de wereldwijde verbondenheid werden namelijk allemaal liederen in andere talen gekozen. Kort gerepeteerd. Goed gelukt, temeer dankzij deze muzikanten.
Net voor de viering stonden ze ook achteraan al klaar voor een intrede met een wereldbol en de paaskaars natuurlijk. Met vreugde en trots werd de wereldbol door jonge mensen binnengerold terwijl we ‘Kumbaya my Lord’ als openingslied zongen (Kom bij ons, mijn Heer….).
Het bijbelverhaal was de vertelling uit Marcus waarbij Jakobus en Johannes een bijzondere plaats proberen af te dingen bij Jezus. Vermits het een gezinsviering was, werd het evangelie dit keer verteld en tegelijk vond een bibiiodrama van dat evangelie plaats. Niet gerepeteerd. Ook gelukt.
Onze gelegenheidslectoren waren jongeren, en ouders die aanwezig waren in het kader van de catechese.
Zoals in het evangelie die dag: de kleinsten vooraan. Zo vieren we altijd aan de tafel van brood en beker. 'Vanzelf-sprekende' liturgie. Onmogelijk te repeteren. Enkel telkens opnieuw te doen en te beleven.
Rudy van de Nieuwe Brug slaagde er in om ons spontaan op twee momenten in de viering mee te nemen in handgeklap tijdens een gezongen Alleluja. Onnodig te repeteren. Gewoon volgen.
Tot slot: missiezondag zou missiezondag niet zijn als we ook niet stil stonden bij onze missie. Dat werd op het einde nog eens uitgedrukt en samengevat met grote witte linten die we toen lieten vertrekken van dicht bij de wereldbol, de paaskaars, het kruis -richting alle hoeken van de kerk. Betekenis: het verhaal van Jezus, en hoe dat een heel eigen dynamiek in de wereld kan brengen (“de wereld op zijn kop” is het soms), dat mag het licht…dat mag het ‘wit’ in deze wereld zijn. We mogen het telkens vanuit de eucharistie meedragen, de wereld in.
Als oproep, als teken, als herinnering, als missie kregen de kinderen bij het buitengaan ook een wit armlintje mee. Het Rijk Gods? We blijven oefenen.