Er zijn nu eenmaal mensen van hoop. Mensen op de vlucht zijn dat bij uitstek. Soms is de hoop het enige dat hen doet gaan. Lieve Wouters maakte in dat verband een filmpje. Over Mehdi, en hoe hij na een jarenlange tocht van hopen en wanhopen, van zoeken en niet vinden, nu toch een eigen stek heeft.

We gingen die weg niet alleen met hem. Er zijn veel mensen op ons pad:

• E & A die bereid waren hem destijds tijdelijk onderdak te geven,
• P & A die bereid waren (bij een zoveelste verhuis naar weer een ander tijdelijk verblijf) zijn zetel en enkele dozen te verhuizen,
• P die hem zo vaak meeneemt of ophaalt voor het een of het ander,
• G die bereid was een gordijn te naaien voor in de noodwoning op een bepaald moment,
• G & C die hem op zondagochtend telkens zo vriendelijk begroeten, de mensen van de Clemenspoort waar hij een poos mocht zijn,
• A die zijn trouwe vriend is,
• de mensen van het praatcafé,
• J die kledij schonk om aan Mehdi te bezorgen,
• J & R die helpen in de zoektocht naar werk,
• M die de tip gaf dat er appartement vrij zou komen,
• de eigenaar die bereid was te luisteren naar het verhaal van Mehdi,
• E de vorige bewoonster die veel heeft laten staan,
• de nieuwe buurvrouw die Mehdi op de trap welkom heette,
• de installateur van het internet die meer deed dan een kabel aansluiten,
• enz ….
• en: heel die schone gemeenschap van parochie Edith Stein waarin hij zich thuis voelt en die rustig ‘vruchtbaar’ mag genoemd worden. Vruchtbaar in die zin: ze heeft een ontvankelijke schoot en brengt tot leven wat ze ontvangt. Ten andere: het is mede dankzij het 'Steunfonds parochie Edith Stein' dat we Mehdi, net als vele anderen, in hun kwestbaarste tijd of situatie een duwke in de rug kunnen geven. 

Dank je Lieve Wouters, voor hoe je kijkt en luistert en filmt.
En - daar gaat het in dit filmpje om- dank aan de broeders die voorzichtig maar met open armen Mehdi lieten komen. En gaan.

Net voor Kerstmis hem naar het gemeenschapshuis bij de broeders Salesianen (Don Bosco Zwijnaarde) mogen brengen, en nu -aan de voet van de veertigdagentijd- hem naar een huurappartement mogen brengen. Dat voelde als een Pasen, als een verrijzenis in zijn leven.

Even stilzitten, de handen vouwen, en verdergaan -met Mehdi en met anderen ook- op die zoektocht naar leven en licht.

Aan elke vluchteling een buddy gewenst, zegt men soms. Dat is één ding. Philip Geubels overstijgt dat in zijn programma ‘Taboe’. Daarin zegt hij: “Aan elke Vlaming een vluchteling gewenst.” En hij heeft gelijk. Het is de mens die ziek is, arm, beperkt, gekwetst, uitgesloten, eenzaam of gevlucht is die ons meeneemt op de weg van het evangelie.