Net voor het begin van de vasten vierden we op zondag 2 maart een eerste ‘Jubelzondag’. Als ‘pelgrims van hoop’ verlangen we in dit ‘Jubeljaar van de hoop’ namelijk de hele gemeenschap vaker samen te brengen, en dat niet enkel bij gezamenlijke buitenvieringen.
Als parochieploeg geloven we dat samen werken en samen vieren mogelijk is, deugd kan doen, en toekomst in zich kan dragen.

Het rondreizend anker van ons dekenaat (teken van de hoop) was er die zondag -na een verblijf in twee woonhuizen van Ebergiste- ook bij. Iedereen die graag meezong in het aanzingkoor kwam die ochtend een beetje vroeger om te repeteren. En nadien was er een glas om de kans tot ontmoeting te vergroten.

Dankjulliewel aan iedereen die dit gebeuren vorm, glans, klank en betekenis gaf. Getatoeëerd met de hoop (zie laatste foto) gaan we verder.

Paus Franciscus noemde dit jubeljaar het ‘jaar van de hoop’ en zegt: “God bevindt zich in de tijd, in ontwikkelingen die aan de gang zijn. Het is niet nodig de voorkeur te geven aan ruimte boven tijd, aan plaatsen waar je macht gevestigd is, ten nadele van historische ontwikkelingen, ook al duren die lang. Wie dit inziet gaat de voorrang geven aan acties die nieuwe dynamieken genereren. En dat vergt geduld en verwachting.”  Sterker nog. We denken dat we daar als parochieploeg een verantwoordelijkheid hebben in hebben. We dragen die op veel manieren en domeinen, alsook door het inrichten van zulke jubelzondagen.

De volgende jubelzondag is gepland op 4 mei. Welgekomen.