Met zondagsmensen, getrouwden, verloofden, jubilarissen, kinderen, ouders, grootouders, collega’s, buren, vrienden, contente alleengaanden maar ook zij die liefde missen, en niet in het minst de liefde van het missen.., we vierden ze: de veelvormige liefde, de veelzijdige liefde, de veelkleurige liefde, de liefde van het gemis voor bij de grens van de dood -ingebed in de liefde Gods die alles samenhoudt.

We hebben dus in die Allerliefdeviering ‘de liefde in de bloemetjes gezet’, maar deden dat ook letterlijk. Het is trouwens een traditie ondertussen: ieder mag na de zegen vooraan een bloem komen halen.

De liefde die ons in de eucharistie telkens weer aangezegd wordt die is onvoorwaardelijk. Aan die bloem hangt echter wel een voorwaarde vast:
ze moet doorgegeven worden aan iemand die je graag ziet maar niet in de viering aanwezig was –een zorgzame gebuur, de zoon die je te weinig ziet, de vriendin die een strijd levert, of de overledene die ge voorbij de grens van de dood zo graag blijft zien...

Dankjewel aan wie kwam om te vieren. Dankjewel aan de zangers en de muzikanten van het gelegenheidskoor.