Woorden voor het leven in de dagen voor de dood.

Nu en dan kon je al iets horen over onze ‘Kruik vol leven’. Ondertussen is de opleiding die afgelopen najaar startte afgerond. Het geheel werd gesubsidieerd door Space for Grace. Daardoor konden we de professionele begeleiding en expertise van Amfora vzw inschakelen.

We weten het allemaal in zekere zin wel, dat het goed is als een stervende zijn vleugels eerst nog eens helemaal kan spreiden. Zo een eindelevensgesprek en het boekje dat we daarvan maken (geven) kan een manier zijn daartoe.

Teder tasten, met nauwkeurige vragen die tot de kern leiden. Luisteren -goed luisteren met hoofd en hart- naar de woorden die dan komen. Wat gezegd is vervolgens weergeven in een boekje dat verbindt. Dat alles lijkt simpel. Toch is het dat niet.
De cursisten kregen en oefenden natuurlijk praktijktips en er was zelfs computerles om zo een boekje te leren vormgeven. Dat is wat je ziet op één van de foto’s. De vorming is echter allerminst een praktische kwestie. De opleiding vergt een intens aanvoelen van mensen, en heeft dat vermogen ook blootgelegd bij de deelnemers.
Bovendien: om bepaalde delen te trainen was ‘je zelf kwetsbaar durven opstellen’ nodig. Wel, het was van een ontroerende schoonheid om te mogen ervaren hoe elk zich geborgen genoeg voelde om dat te doen.

Samen met diegenen die nu verder dit engagement willen opnemen, bekijken we vanuit de parochie hoe we dit aanbod van ‘eindelevensgesprekken’ deel kunnen laten zijn van ons pastoraal landschap en hoe het kan inkantelen in onze parochie. In wezen is het een vorm van palliatieve zorg, van ziekenzorg, van ouderenzorg, en via het boekje is het eveneens een vorm van rouwzorg.
Zelf een eindelevensgesprek kunnen en durven aangaan met iemand die het sterven in de ogen kijkt, dat gebeurt in feite zonder veel woorden van jezelf. Je bent aanwezig, en met je luisterende aanwezigheid kan je teken zijn van God die er wil zijn voor mensen.

De opgeleiden die de gesprekken (als vrijwilliger) zullen doen en de boekjes aanmaken, worden in de liturgie van Pinksteren gezonden. Je zult hier nog verder van horen.

Een engagement met de dood dicht op de huid dus. Allerminst is dat een sterfstage. Wel is het weten dat ‘alles wat van waarde is, weerloos is’ (Lucebert).
En het is voelen dat eeuwigheid te maken heeft met het besef dat al wat goed en schoon en waar is, waard is om te bewaren en door te geven. Als een kruik vol leven.

Bijkomende info een een stand van zaken vind je ook bij het onderdeel 'Naasten' op deze site.