Geconfronteerd met dood en verdriet, met verlies en rouw staan we sprakeloos. In de periode van de begrafenis is er contact met de voorganger van de uitvaart, maar daarnaast willen we als parochie een troostend teken geven; niet enkel in de dagen van het afscheid maar ook eens het rouwrumoer is verstomd en de schuifelende voeten voorbij, eens de stilte komt.
Er is een groep mensen op de parochie die enkele weken na een overlijden contact opneemt met de familie die moet leven na het verlies. Deze zorg voor rouwenden dient niet om verdriet op te lossen. We proberen enkel stil, luisterend aanwezig te zijn temidden de leegte. Het gaat dus om iemand die niets vraagt, niets raadt, maar de ander verdraagt met een beschreid gelaat…
Dank aan wie mee dit engagement hebben opgenomen om voorbij de waan van de dag en achter de schermen van het dagelijkse decor mensen nabij te zijn.

Graag meer info of contact? Laat maar weten via het contactformulier.