September is als januari. Maar dan in de zomer. Alles ‘start’ opnieuw. En wij dus ook. Meer nog: we maakten daar meteen een feest van. Er is namelijk geen ontkomen aan: die God van ons wil dat er gevierd wordt.

We startten die dag van het parochiefeest met een gezinsviering waarin meteen vanalles te ervaren was, wat typisch is aan mensen die samen Kerk en parochie proberen te zijn: de deuren wijd openhouden, vaste klant en toevallige passant verwelkomen, zingen, luisteren naar het Woord, bidden voor anderen, bidden rond brood en beker, en anders naar buiten gaan dan dat ge naar binnen zijt gekomen.

Na de eucharistie vierden we verder. Natuurlijk konden we het als parochieploeg niet laten om naast een maaltijd opnieuw wat animatie te voorzien. Deze keer daagden we alle aanwezigen uit om binnen het half uur een hele reeks opdrachten te vervullen. Een verbindend gebeuren want er moest samengewerkt worden over de tafels heen. Gelukt! De opdrachten van het spel vind je in deze bijlage.

Hieronder foto’s van zowel de viering als het feest nadien.
10 september was een dag midden de hittegolf van september. Een parochiaan schreef die avond: “Een dag om van te smelten, te versmelten…”
Dankjewel aan ieder die het op een of andere manier tot zulk schoon en deugddoend gebeuren maakte.