Op de herdenking van Wapenstilstand vond zowel in Zevergem als in Latem een gebedsdienst plaats.

Vieringen bij namen diep uit de wereld aangewaaid. Zonen, vaders, kinderen, soldaten, en anderen (moeders, zusters....) die gestorven zijn in grote en kleine oorlogen, lang geleden. Maar ook -en hoe is dat nu toch in godsnaam mogelijk- gevouwen handen voor mensen in oorlog vandaag.

Van de dienst in Latem hebben we geen beeld. Van de dienst in Zevergem zijn er ondermeer de 3 beelden van hieronder. Een Oekraïense moeder en zonen die weten waarvan ze zingen, waarvoor ze bidden.

Zo waren we op beide kerkplekken samen om te bidden om licht en vrede in de wereld. Een dag van niet zomaar een traditie dus, maar van noemen wiens naam we niet kennen, zacht een kruis slaan over toen, over vandaag en over onszelf, en dan weer verder gaan -“de voeten geschoeid met de bereidheid van het evangelie van de vrede.” (Efeze 6:15).

Sanne