Missiezondag, dat hebben we ‘gezins-gevierd’.
Het was  -met groot, en met klein, en met vreugde-  voorzichtig het pad van de gelukzaligheid gaan. Niet zonder omzien. En het was zonder de ogen te sluiten voor de wereld zoals die is. Maar zo vierden we, want zo zijn we: vastberaden en toch soepel, bekommerd en waakzaam op weg. Met evangelische hoop die gaande houdt. Dat kan toch niets of niemand tegenhouden? Daar kan toch niets of niemand tegen zijn? Daar gaat toch iedereen een beetje van zingen of musiceren… ?

Dank aan de verschillende fotografen, aan de zangers van het gelegenheidskoor die zich met 1 keer repeteren waagden aan een Afrikaans repertoire, en aan alle aanwezigen natuurlijk met wie we -verbonden met de wereldkerk- missiezondag konden vieren.